Dag 11: Busch Gardens

En weer gaat de wekker om half 7. Het lijkt wel een gewoonte te worden. Net als op een werkdag. Alleen dan 2 uur later. Scheelt ook dat we hier 2 uur later gaan slapen. Maar goed, het is voor een goed doel. Busch gardens. Het is toch anderhalf uur rijden. En aangezien we niet weten hoe de ochtendspits is, moeten we wel op tijd weg gaan. Om 7 uur zitten we aan het ons welbekende ontbijt, en om half 8 stipt zitten we in de auto. En hoezee, geen file. De weg naar tampa lijkt zeer op de weg naar miami toe. Asfalt, bomen, en reclame borden. Het is dat de weg af en toe ook nog wat kleine bochtjes heeft anders had je het stuk kunnen rijden terwijl je een dutje deed. Iets voor 9 uur zijn we bij busch gardens aangekomen. Er staan al wat mensen bij de entree te wachten. Eerst nog naar het volkslied luisteren en dan mogen we naar binnen. Iedereen ging rechtsaf richting de cheetah hunt. Dus wij gingen rechtsaf (wat later best wel dom bleek te zijn). Via de houten achtbanen (die dus hier wel netjes tegelijkertijd reden, ein waarvan ik er nog 1 voor de Bingo nodig had) liepen we naar de sheik-ra. Alleen deze bleek nog dicht te zijn en proef te draaien.

 

 

Dus we lopen door. Het is nog vroeg en het park is leeg. Dan maar naar het verre noorden, naar de Kumba. Als we daar aankomen staat er niemand in de rij. Helemaal leeg. Nu kunnen we helaas niet gelijk het wagentje in. Er was een startlampje kapot, die eerst gemaakt moest worden. We hebben met bewondering gekeken hoe ze met 6 man 1 lampje heben vervangen. Daarna mochten we er in. Wel een luxe, een achtbaan voor 2 personen. Daarna hebben we 2 kleinere achtbanen gepakt. Eerst een "Tom en Jerry" achtbaan waarin achter ons een meisje de hele rit heeft lopen gillen en haar broertje steeds kwader werd op haar. En daarna naar de scorpion, waar ik blij ben dat m'n knieën niet gebroken zijn. Wat een kleine zitjes. En toen op naar de cheetah hunt. Toen bleek dat we beter wel gelijk naar deze hadden kunnen lopen. Hier stond een rij van 90 minuten. Nu snapte we ook waar alle mensen gebleven waren. Niets aan te doen. We lopen gewoon verder, want we hebben nog 2 achtbanen niet gedaan. En net op het moment dat we naar de sheik-ra lopen begon het.........

 

 

Met bakken uit de hemel kwam het naar beneden storten. Gelukkig konden we op een goed plekje schuilen. Het heeft zo'n 15 minuten geregend, en daarna was de lucht weer blauw. Zo kan het weer hier veranderen. Door de laatste regendruppels heen lopen we naar de sheik-ra toe. Ditmaal kunnen we er wel in. Maar 10 minuten wachten, valt mee. Het blijft toch 1 van de mooiste achtbanen die ik ken. Eerst blijven hangen voordat je tig meter verticaal naar beneden stort. Een heerlijke achtbaan dus. En daarna eventjes rust. We besluiten om nog niet gelijk te gaan eten. Dat doen we in het hardrock café. Wel gaan we even zitten bij een dierenshow. Daar kan je goed zien wat je alle beesten kan leren. Hard oefenen met kwiebus, en hij kan zo hier mee doen. Alhoewel, de dieren die gebruikt worden in de show (en ook bijvoorbeeld in seaworld) zijn beesten die uit het asiel komen. (en dat wordt ook genoeg als reclame gebruikt: mensen, als je aan een beestje denkt, denk ook eens aan het asiel, daar zitten genoeg lieve beestjes). Daarna naar de eennalaatste achtbaan. 1 waar je er onder hangt. Hier kan je in bepaalde bochten erg goed de G-krachten voelen die in zo'n achtbaan los komen. En dan maar naar de cheetah hunt. We kunnen niet weg gaan voordat we die gedaan hebben. Er zit niets anders op dan toch maar in de 90 minuten wachtrij te gaan staan.

 

 

Wachten en wachten, 90 minuten kunnen best lang duren als je moet wachten en er bijna geen beweging in zit. Nou ja, er zat wel beweging in, maar niet heel erg veel. Maar de tijd tikte door. Na ongeveer een uur waren we al aan de beurt. De tijden kloppen dus niet altijd even goed. De achtbaan is toch wel weer leuk gemaakt. Na een vliegende start zitten er en paar leuke tussen sprintjes in, en wat aardige kurkentrekkers. Erg leuk, maar niet zo leuk om nogmaals in de rij te gaan staan. We besluiten om weg te gaan. We moeten nl nog een tussenstuk maken in tampa. En wel bij het hardrock café. Nou ja, hardrock casino. Wat een immense zaal vol oudjes. We worden al voordat we het casino in gaan gewaarschuwd door 2 130 plussers dat het heel koud binnen is. Niet dat ik daar veel van gemerkt heb trouwens. Maar goed, we zijn hier niet voor het casino. Nee, we zijn hier voor een shirtje en een famous hardrock café burger. Shirtje is snel gevonden. De hamburger liet wat langer op zich wachten. Maar hij was het waard. En heerlijke burger (en ja marc, 2 had makkelijk gekund). Na onze burger en 3 refills reden we weer terug. Met een tussenstop in Disney villeage. Want ook hier moest nog wat gehaald worden. Helaas dachten wel meer mensen hetzelfde. We hebben goed rond moeten rijden voordat we een parkeerplaatsje vonden. Helaas was hetgene dat we moesten hebben niet meer te vinden (sorry Henno :( zelfs de muziekwinkel is verdwenen). Maar we zijn niet voor niets hierheen gereden. In een ander leuk winkeltje heb ik nog een leuk kanootje kunnen kopen. Daarna zijn we weer terug gereden naar het hotel, hebben we wat gegeten, en daarna wat lopen relaxen in de hotelkamer. Na zoveel drukke dagen is het nu tijd om wat rust te pakken.....

 

D